Zagadkowe labirynty, a może tajemnicze anteny?

Kamienne labiryntyKamienne labirynty rosyjskiej Północy od ponad 150 lat są przedmiotem sporów badaczy i archeologów. Większość z nich zgodna jest tylko co do tego, że tajemnicze budowle powstały ok. 3000-2000 p.n.e., natomiast pytanie, kto i w jakim celu je zbudował, pozostaje bez jednoznacznej odpowiedzi. Powstało kilka hipotez na temat przeznaczenia labiryntów, a jedną z nich postanowili zweryfikować członkowie ogólnorosyjskiej konferencji badaczy zjawisk paranormalnych – jak mawiali starożytni Rzymianie: contra factum nullum argumentum.

Konferencja odbyła się latem 2014 roku w Permie. W jej ramach podjęto próbę odtworzenia starożytnej technologii budowy kamiennych labiryntów, jakie przed wiekami budowali przodkowie naszych sąsiadów na brzegu Morza Białego. Jedni uważają, że służyły one do celów rytualnych, inni – że były to obserwatoria, a może nawet wrota do innych wymiarów.

Początki

Nikołaj Subbotin, autor projektu, zetknął się z systemem kamiennych labiryntów w Karelii. Stanowią one dosyć złożone spiralne wzory, ułożone z kamieni. Średnica niektórych z nich dochodzi do 30 m. Badając labirynty odniósł nagle wrażenie, że ich budowa wydaje mu się dziwnie znajoma. Skojarzył sobie, że widział podobny wzór na płaskich antenach magnetycznych, używanych na przykład do znakowania towarów w sklepach: przy próbie przeniesienia zakupów przez bramkę z detektorem, antena zostaje pobudzona i tworzy sygnał. Być może, labirynty były również ogromnymi, pasywnymi antenami. Położenie labiryntów Analizując miejsca budowy labiryntów, badacze odkryli ze zdziwieniem, że wiele z nich znajduje się nad szczelinami w skorupie ziemskiej.

Przy czym już same szczeliny są doskonałymi przekaźnikami różnych fal i pól idących z głębi Ziemi. Ustawione nad nimi labirynty mogą odgrywać rolę wzmacniaczy. Jeszcze jedno: schemat kamiennych labiryntów prawie dokładnie odpowiada budowie mózgu w przekroju poprzecznym. Kiedy człowiek stał w centrum labiryntu, między kamiennym urządzeniem i ludzkim mózgiem mógł powstawać pewien rezonans. Dlaczego na miejsce eksperymentu wybrano Molebkę? Anomalna strefa Molebka jak najbardziej nadaje się do takich doświadczeń: sama w sobie stanowi silną geomagnetyczną anomalię, a poza tym cała strefa leży na siatce szczelin sięgających kilka kilometrów w głąb ziemi.

Jest to idealne miejsce do budowy kamiennego labiryntu według wzorców pozostawionych przez dawną cywilizację. Źródła informacji o technice budowy labiryntu Stacja badawcza RUFORS już od 20 lat gromadzi rzadkie i stare księgi. W jej elektronicznej bibliotece znajduje się ok 25 000 tomów, kronik, pism datowanych na XVI-XIX wiek. Unikatowy materiał historyczny pozwala prowadzić zakrojone na szeroką skalę badania, odkrywać zapomniane fakty i wspomnienia o wydarzeniach. Cel eksperymentu Badacze chcieli przede wszystkim sprawdzić zasadność hipotezy, czy kamienne labirynty mogą być dawnymi , czyli georezonatorami.

Nieprzypadkowo wybrano też czas przeprowadzenia doświadczenia. Stare legendy i mity głoszą, że w centrum takich labiryntów tańczyły wiedźmy przy świetle księżyca, czyli w okresie pełni. Przygotowany specjalnie rezonator magnetyczny został ustawiony dokładnie w centrum labiryntu nad piramidką. Znając dane techniczne labiryntu – średnicę, kierunek zwojów spirali, odległość między nimi – obliczono przewidywany przedział częstotliwości, którą mógł aktywizować labirynt. Na czas włączenia aparatu wszyscy obecni zostali odsunięci ze strefy eksperymentu, aby uniknąć ewentualnych negatywnych wpływów. Działanie georezonatora grupa testowa labiryntPrzy budowie georezonatora brało udział około 30 osób. Kamienie dla ułożenia labiryntu brano wprost z pobliskiej rzeki. W rezultacie powstała kamienna spirala, trzykrotnie zawinięta.

W centrum zbudowano niewielką piramidę. Uczestnicy eksperymentu, aby zbadać swoje odczucia, przechodzili ścieżkami labiryntu, przy czym połowa z nich robiła to z zawiązanymi oczami i boso. Kiedy zbliżali się do centrum labiryntu, zauważali jasne, złociste błyski światła pod powiekami. Niektórzy odczuwali przypływ sił i niezwykłą lekkość w całym ciele.

Poza tymi subiektywnymi – można powiedzieć – doznaniami uczestników eksperymentu, odnotowano też wyniki aparatury pomiarowej. Doświadczalny labirynt-georezonator rzeczywiście generował wokół siebie pewne strumienie energetyczne. Badanie ich natury będzie celem kolejnych wypraw. Planowana jest też budowa kolejnego labiryntu w odległości 500 m od pierwszego, w celu przeprowadzenia badań nad przesyłaniem myśli na odległość.

Nawet tak starożytne budowle, jak Arkaim, Stonehenge, kromlech w Jakucji i inne miejsca kultu, zbudowane są zgodnie z architekturą dawnych kamiennych labiryntów. Przejawia się w nich starodawna wiedza o systemach georezonansowych sterowania przestrzenią i psychiką człowieka. Analiza mitów, legend i przekazów ludowych wskazuje na to, że labirynty służyły często do wzmocnienia psychicznych zdolności szamanów, wróżbitów, jasnowidzów. Technologie minionych kultur– Atlantydy, Hiperborei, Biarmii – były najwidoczniej oparte na pewnych regułach rezonansowych. Obecnie ta wiedza została całkowicie zapomniana; pozostały po niej jedynie wzmianki w starych legendach. A może uda się ją przynajmniej częściowo odzyskać?

Źródło: Peace Trails
Zagadkowe rury w górze Baigong
Tajemnicze przypadki z duchami
Orby – tajemnicze świetliste kule
Tajemnicze mumie z Paracas – szokujące wyniki analizy DNA!
Tajemnicze artefakty Wikingów
Tajemnicze duchy jaskiń