Apsary są według hinduistycznej mitologii kobietami o półboskim i półludzkim pochodzeniu. Żyją one w pałacu boga Indry. Przekazy mówią o 26 apsarach zamieszkujących niebiański pałac. Uważane są też za duchy chmur i wód i pod tym względem mogą być odpowiednikami nimf w mitologii greckiej i rzymskiej. Szczególne miejsce zdobyły sobie apsary w mitologii Khmerów w historycznym okresie królestwa Kambuja, ze stolicą w mieście zwanym dzisiaj Angkor. Legenda głosi, że król Jayavarman II., uważany za założyciela królestwa, otrzymał władzę od Indry, króla bogów. Jednocześnie apsary przekazały mieszkańcom Kambuja sztukę tańca.
Podczas tworzenia świątyń w Angkor kambodżański taniec świątynny przeżył swój pierwszy okres świetności (VIII-XI wiek n.e.) i był odtąd przekazywany z pokolenia na pokolenie zarówno ustnie, jak i w postaci wizerunków w świątyniach. T
ylko w zespole świątynnym Angkor Wat znajduje się ponad 1800 płaskorzeźb tancerek-apsar, wykonanych w piaskowcu. Taniec świątynny służył wówczas wyłącznie rozrywce królewskiej rodziny. Król wybierał każdego roku 100 najładniejszych dziewcząt, które były następnie kształcone na tancerki-apsary. Tradycja dworskiego tańca w Kambodży, zwanego też tańcem apsar, miała duży wpływ na rozwój znanej w świecie sztuki tanecznej Tajlandii.
Czym jest taniec apsar? Wyobraźcie sobie, że istnieje jakiś język składający się z 3500 słów, i że każdemu pojedynczemu słowu odpowiada jeden określony gest. A teraz wyobraźcie sobie opowieści o pięknie przyrody, o wojnie i miłości, o przyjaźni i cierpieniu, o powstaniu świata wyrażone nie słowami, ale tymi właśnie specjalnymi gestami. To jest właśnie taniec apsar – dusza Kambodży. 
W czasie panowania Czerwonych Khmerów zamordowano prawie wszystkie wykształcone tancerki. Tylko nielicznym udało się przeżyć i te zaczęły od 1980 roku przekazywać swoją sztukę nowemu pokoleniu. Większość dziewcząt rozpoczyna swoją naukę tańca w wieku pięciu albo sześciu lat. Najzdolniejsze z nich zostają później przyjęte do Królewskiego Uniwersytetu Sztuk Pięknych we Phnom Penh, gdzie oprócz dziewięcioletnich studiów tanecznych otrzymują też wyższe wykształcenie.
Repertuar tańca apsar obejmuje proste historie z życia codziennego i natury, ale także złożone przedstawienia religijnych mitów, jak pochodzące z Indii sagi Ramayana i Apsara. Jeden taniec trwa od dziesięciu do trzydziestu minut. Wystudiowanie jednego jedynego tańca wymaga, w zależności od jego złożoności, od 6 do 12 miesięcy.
Historie opowiadane są poprzez gesty, których tancerka musi znać około 3500. Kostiumy są wykonywane ręcznie i niezmiennie od wieków. Perłami haftowane są kwiaty i liście lotosu. Przed występem kostiumy są dopasowywane do wymiarów i figur tancerek. Ich ubranie i dopasowanie zajmuje przeciętnie dwie-trzy godziny. Taniec apsar jest dzisiaj równie fascynujący, jak przed wiekami, a jego wykonawczynie nie przypadkowo nazywane są „niebiańskimi tancerkami”. Cóż, w końcu to sam bóg Indra stworzył ten balet…
