Tańczące lasy

Tańczące sosny na Mierzei Kurońskiej

Fenomen tego miejsca polega na tym, że na powierzchni około kilometra kwadratowego, na piaszczystym podłożu mierzei, w tajemniczy sposób zostały powyginane sosny. Drzewa przypominają baśniowe postaci, jakby tańczące od powiewu wiatru. Największą zagadką tego lasu jest fakt, że tańczą nie wszystkie drzewa, tylko określona ich grupa. Wszystkie inne rosną normalnie.

Co skłoniło drzewa, aby zginać się w najbardziej niewiarygodnych pozach? Może kiedyś zagrał w tym lesie zaczarowany flet? I usłyszawszy cudowną muzykę drzewa nie wytrzymały i rozpoczęły swój niezwykły taniec. A kiedy muzyka umilkła, sosny zastygły w zaczarowanym tańcu. Wyjaśnienia tej przyrodniczej anomalii uczeni nie mogą znaleźć do tej pory. Istnieje kilka wersji: żerowanie szkodników owadzich, działanie wiatru, zanieczyszczenie gleby, promieniowanie.

A może kosmici? Jednoznacznej odpowiedzi brak. Istnieje za to piękna legenda: Dawno-dawno temu polował w tych okolicach pruski książę. Usłyszawszy niezwykle piękną melodię, książę wyszedł na polanę i ujrzał dziewczynę przecudnej urody, grającą na lirze. Oczarowany jej wdziękiem zaproponował, aby została jego żoną. Ale dziewczyna odpowiedziała, że jest chrześcijanką i wyjdzie za mąż tylko za wyznawcę jej religii. Książę poprosił ją, aby udowodniła siłę i możliwości swojego nowego Boga.

Niech pokaże, że jest silniejszy od potężnych drzew dookoła. Wtedy dziewczyna zagrała. Ptaki w krąg zamilkły, a drzewa zaczęły tańczyć. Od tej pory w tym miejscu rosną tańczące drzewa. Pnie niektórych drzew pozwijały się w ten sposób, że tworzą pierścień. Uważa się, że jeśli ktoś przejdzie przez niego, to spełni się każde życzenie. A jeszcze powiadają, że jeśli przejdzie się przez taki pierścień z zachodu na wschód, czyli przeciw biegowi czasu, to przedłuży się życie o rok.

Tańczące brzozy w Kazachstanie

Przyroda Kazachstanu zachwyca nie tylko swoją różnorodnością, ale też unikatowymi zjawiskami, rzadko spotykanymi na naszej planecie. Takim fenomenem jest niewątpliwie „Las tańczących brzóz” w Parku Narodowym Burabaj, na północnej stronie jeziora Ałakol. Ten tajemniczy las jest mało znany, ale niewątpliwie zasługuje na uwagę. Stare, o białej korze drzewa są tam osobliwie powyginane, dosłownie jakby w tańcu zastygły zgrabne dziewczęta. Brzozy rozkładają się po ziemi, nagle unoszą pnie pionowo w górę, albo niczym węże, skręcają się w półpierścienie i spirale. Miejscowa ludność zna romantyczną historię pojawienia się tego lasu:

W dawnych czasach, młodzież z okolicznych osiedli urządzała sobie na brzegu jeziora różne zabawy z tańcami, śpiewem i konkursami na zręczność i wiedzę. Chan, władca tej ziemi, bardzo chciał wziąć udział w tym ludowym święcie wesela i radości, ale rozumiał, że jego obecność będzie dla wiejskich dziewcząt i chłopców bardzo krępująca. Nie będą się zachowywać lekko i swobodnie, i święto się nie uda.

Postanowił więc chan przebrać się za prostego chłopa i niepostrzeżenie wziąć udział w zabawie. Młodzi ludzie weselili się, bawili i śpiewali, prześcigali się w różnych konkurencjach, a na koniec nadszedł czas na tańce. Na polanie zakręciły się młode dziewczyny. Widok tak bardzo oczarował chana, że nie mogąc się powstrzymać podszedł do tańczących i głośno zachwycał się ich wdziękiem, życzył długich lat ich urodzie. Dziewczęta poznały władcę i tak bardzo się spłoszyły, że zastygły w miejscu, jako białe brzozy wygięte w tańcu. Ich uroda zachowała się przez całe wieki.

To zagadkowe zjawisko przyrody posiada również mniej baśniowe próby wyjaśnienia. Pierwsza – to silne wiatry podczas zim z obfitymi opadami śniegu, które przygniatały do ziemi młode i wiotkie brzózki. Kiedy przychodziła wiosna, drzewa na nowo odchylały się do góry, do słońca. Druga wersja, niepotwierdzona przez badania naukowe, ale powszechna wśród wielu badaczy, to ruchy pokrywy ziemskiej w okresie wzrostu drzew. Podobno w ten sposób wyginają się drzewa rosnące w miejscach tektonicznych przełomów skorupy ziemskiej. Ale, jaka by nie była przyczyna powstania tej tańczącej brzeziny, stanowi ona jedną z największych atrakcji tego regionu.

Zagadkowy las troli w Danii

Na północy duńskiej wyspy Zelandia (Sjælland) znajduje się tajemnicze zjawisko przyrody – Las troli. To miejsce nie bez powodu nazwano na cześć słynnych postaci ze skandynawskich mitów i opowieści. Drzewa mają tutaj niecodzienne kształty – rosną nie w kierunku słońca, do góry, ale w różne strony, wyginając się fantazyjnie, ścieląc gałęziami po ziemi, przeplatając się nawzajem i tworząc skomplikowane figury i pierścienie. Poza tym, na korze drzew widoczne są zagłębienia i narośla tworzące różne rysunki podobne do ludzkich twarzy. Las troli stał się źródłem wielu legend dla miejscowej ludności.

Uważa się, że zagadkowy las, to nic innego, jak uwiecznione w ten sposób mistyczne istoty, które kiedyś zamieszkiwały to miejsce, a potem, z nieznanych przyczyn zamieniły się w drzewa. Istnieje też przekonanie, że to maleńkie trole podczas zabawy porobiły takie śmieszne zawijasy, albo że dorosłe trole w przypływie złości powyginały drzewa, obraziwszy się na ludzi. I w takie historie można wierzyć, jako że do tej pory nie ma żadnego naukowego wyjaśnienia powstania tego lasu.

Uczeni-botanicy odrzucili pomysł, że mógł to być skutek działań zewnętrznych. Wiatr wygiąłby wszystkie pnie w jedną stronę i nie byłby w stanie stworzyć podobnej gmatwaniny. Także wersja o celowym wyginaniu drzew przez ludzi, aby uzyskać materiał na meble nie znalazła potwierdzenia. Badania na okoliczność bakterii i wirusów również nie przyniosły rezultatu. Las jest na tyle stary, że ewentualne próby z bronią jądrową również nie mogły być przyczyną jego oryginalności.

Kiedy człowiek nawiązuje bliski kontakt z różnorodną, bogatą i tajemniczą przyrodą zaczyna pojmować, dlaczego ludzie od zarania dziejów zasiedlali takie osobliwe miejsca duchami, trolami, nimfami i im podobnymi postaciami. Las, jako naturalna kolebka ludzkości pełen jest niezwykłego piękna i magii – magii życia, wzrostu i kwitnienia. Tańczące lasy są unikatowym miejscem, gdzie można zetknąć się z wcieloną legendą przyrody.