Pewna bardzo osobliwa cecha UFO polega na tym, że świadkowie często przedstawiają skrajnie różne opisy kształtu, wymiarów, koloru i zachowania się obiektu, chociaż biorąc pod uwagę zgodność czasu obserwacji, kierunku ruchu i szeregu innych danych można przyjąć, że chodzi o to samo zjawisko.
Każdy widzi co innego
Jeden z takich przypadków zdarzył się w czerwcu 1978 roku w obozie pionierskim w Klazmie (obwód Moskiewski), gdzie pięciu instruktorów oraz trzech uczniów starszych klas obserwowało przez pół godziny lot UFO po „skaczącej” trajektorii, przy czym jego postrzeganie okazało się mocno zróżnicowane. Dla jednego mężczyzny z kadry obiekt wyglądał, jak ognisty dysk, dla drugiego – jak owal jasnego światła, trzeci widział gwiazdę w otoczeniu małych gwiazdek. Jeden z pionierów twierdził, że był to podłużny, srebrzysty przedmiot, inny zaś opisywał coś, co przypominało kształtem jajko i było ciemne. Świadkowie podawali też najróżniejsze wersje, jeśli chodzi o liczbę rzędów i kolor świateł na obiekcie.
W innym przypadku, we wrześniu 1982 roku, ponad 30 niezależnych obserwatorów w różnych punktach Krymu obserwowało w tym samym czasie przelot jakiegoś nieznanego świecącego obiektu. Większość świadków twierdziła, że obiekt leciał wzdłuż linii prostej z północnego zachodu na południowy wschód z prędkością samolotu, chociaż dane co do momentu jego pojawienia się i zniknięcia były rozbieżne. Jeszcze bardziej zadziwiające były relacje świadków o kształcie UFO. Jedni opisywali go, jako kulę, inni – jako cylinder lub cygaro, a byli i tacy, którzy widzieli ścięty stożek albo trójkąt. Pojedynczy świadkowie informowali nawet o podziale obiektu na cztery części. Szacowana wysokość lotu także była mocno zróżnicowana: od 100 m do 10 km.
Przyczyny takiego zróżnicowanego postrzegania UFO przez poszczególne osoby tkwią być może nie w jakichś szczególnych właściwościach obiektów, ale po prostu w zawiłościach ludzkiej psychiki.
Specjaliści od kryminalistyki dobrze wiedzą, że świadkowie często w sposób skrajnie różny opisują wygląd zewnętrzny i ubranie przestępcy, co tłumaczy się nieoczekiwaną i krótkotrwałą obserwacją danej osoby oraz silnym zdenerwowaniem świadków. Poza tym niemałą rolę odgrywa stereotyp osobistego postrzegania, emocje oraz wyobraźnia. Ludzie zmyślają czasem jakieś szczegóły, aby potwierdzić swoją wersję albo ubarwić ją dla większej atrakcyjności.
Nie tylko UFO
Potwierdzeniem tego mogą być zebrane przez Towarzystwo Geograficzne ZSRR relacje ponad stu naocznych świadków, którzy w nocy 15 maja 1981 roku obserwowali zjawisko wystrzelenia sputnika „Meteor-2” z kosmodromu Plesieck (obwód Archangielski). Mimo iż wszyscy obserwatorzy w Leningradzie obserwowali to zdarzenie w tym samym czasie (od 1:30 do 2:00) i w tym samym kierunku, wiele relacji różni się znacznie między sobą. Jedni świadkowie widzieli obiekt w kształcie świecącego stożka z odchodzącymi do tyłu promieniami; dla innych był to świecący trapez z dwiema parami wygiętych wąsów; byli też tacy, którzy opisywali jasny owal, za którym ciągnęły się świetlne wstęgi, łączące się na końcu.
W tym samym czasie, ten sam obiekt odbierano jako świecącą kulę z trzema promieniami, wokół której widoczna była półprzezroczysta otoczka albo jasną pięcioramienną gwiazdę. Coś podobnego zdarzyło się też 2 grudnia 1983 roku na Ukrainie. Dokładna analiza ponad 600 relacji świadków, którzy obserwowali lot grupy świecących obiektów nad Ukrainą wykazała, że był to najpewniej odrzucony stopień rakiety albo aparat kosmiczny, który spłonął w atmosferze na wysokości ok. 140 km po zejściu z okołoziemskiej orbity. Byli jednak i tacy, którzy widzieli statek kosmiczny lecący na wysokości poniżej kilometra albo obiekt, który zmieniał wysokość lotu.
Obserwacje UFO
Pojawienie się UFO wywołuje zwykle wśród obserwatorów przerażenie. Ludzie nie przygotowani na takie spotkanie reagują bardzo emocjonalnie, a na dodatek widzą obiekt zaledwie w ciągu kilku minut albo i sekund, co oczywiście również nie sprzyja obiektywnej obserwacji. Zauważono również, że jedni ludzi wyraźnie widzą UFO, a inni niczego nie widzą, chociaż patrzą we właściwym kierunku i nie mają problemów ze wzrokiem. We wrześniu 1964 roku, kiedy 150 pensjonariuszy Kastropolskiego Domu Wypoczynkowego na Krymie brało udział w morskiej wycieczce na kutrze, nad morzem pojawił się świecący dysk wielkości księżyca, który nagle się zatrzymał. Większość pasażerów uważnie obserwowała ten dysk w ciągu 3-4 minut, ale niektórzy z nich, mimo usilnych starań, niczego nie zobaczyli.
W drugim przypadku, pod Winnicą (miasto na Podolu), bezpośrednio nad piątką obserwatorów przeleciał jasnożółty dysk. Trzy osoby wyraźnie go widziały, podczas gdy czwarty świadek dostrzegł tylko coś niewyraźnego, a kobieta obdarzona świetnym wzrokiem, w ogóle niczego nie zobaczyła, chociaż próbowano jej pomóc, pokazując obiekt. W czasopiśmie „Technika Młodzieży” (1989), akademik Rauschenbach przytacza podobny przykład. Pracujący u Koroliowa („ojciec” radzieckiej kosmonautyki) specjalista od rakiet szedł pewnego dnia wraz ze swoim dorosłym synem-studentem do garażu i zobaczył, jak w bezpośredniej bliskości, między dwoma drzewami, wylądował, a następnie wzleciał obiekt w kształcie talerza i, chociaż zwrócił na to uwagę syna, ten i tak niczego nie zobaczył.
Fakt, że różni ludzie postrzegają ten sam UFO na różne sposoby, albo mogą go w ogóle nie dostrzegać, świadczy o tym, że ludzie, być może, odbierają UFO nie tylko optycznie, ale też dodatkowo z pomocą jakichś psychicznych zdolności. Są one podobne do zdolności ekstrasensów i prawdopodobnie u większości ludzi w różnym stopniu uśpione. Duże rozbieżności w relacjach naocznych świadków stanowią czynnik utrudniający stworzenie kompleksowego obrazu każdego konkretnego zjawiska UFO. Każą też z dużą dawką ostrożności odnosić się do jego opisów sporządzonych przez pojedynczych obserwatorów, jako że stanowią one subiektywne odczucia danego obserwatora, których nie można przyjmować za charakterystykę obiektu.
A taką można sporządzić tylko w przypadku zbieżności relacji kilku, a przynajmniej dwóch, niezależnych świadków albo dysponując dowodem jednego obserwatora w postaci zdjęć obiektu. Kierownictwo radzieckiego instytutu meteorologiczno-hydrologicznego najwidoczniej biorąc pod uwagę te warunki, wydało zarządzenie dla zespołów stacji i posterunków, aby składać raporty z obserwacji nietypowych zjawisk tylko wtedy, jeśli istnieje co najmniej dwóch świadków zdarzenia. Rozpatrując niezwykłe właściwości UFO i emitowanych przez nie promieni należy podkreślić, że wiele z nich jest obserwowanych stosunkowo rzadko, a poza tym każdy obserwowany obiekt przejawia zwykle tylko niektóre z opisywanych możliwości. A to daje podstawy do tego, aby wnioskować, że różne UFO, być może, dysponują niejednakowymi właściwościami.
Osobliwe cechy UFO zostały zarejestrowane przez wielu wiarygodnych obserwatorów i wskazania różnych przyrządów. Dlatego można wnioskować, że „Unidentified Flying Objects” stanowią realną rzeczywistość, którą należy rozpatrywać i starać się wyjaśnić bez mistyki, na podstawie istniejących i, być może, czekających na odkrycie nowych praw fizyki.
