Erawan jest tajską formą mitycznego słonia Airavata. 
Jest to potężny słoń, wielki jak góra. Ma zwykle trzy, a czasem nawet 33 głowy, każda głowa wyposażona jest w siedem kłów. Jest wierzchowcem hinduistycznego boga deszczu i grzmotów boga Indry, władcy nieba Tavatimsa, siedziby 33 bogów wedyjskiego pochodzenia. W tajskim czternastowiecznym dziele „Traiphum Phra Ruang” istnieje taki oto opis Erawana: Region 33 bogów (dewata) znajduje się na szczycie królewskiej góry Meru. Jest też zwany miastem Indry, króla wszystkich dewata. Są tutaj pałace ze szlachetnych kamieni i świątynne wieże z klejnotów.
Od wschodniej bramy wielkiego miasta Jego Wysokości króla Indry do bramy zachodniej odległość wynosi 80 000 000 wa (jeden wa, to około 2 metry). Mur ze szlachetnych kamieni otacza całe miasto z tysiącem bram. W mieście jest słoń o imieniu Erawan. Właściwie nie jest ten słoń zwierzęciem, jako że w tym niebie nie ma zwierząt, jest ono zamieszkane wyłącznie przez dewata. Kiedy król Indra ma ochotę pojeździć dla przyjemności na słoniu, przemienia się Erewan w ogromnego białego słonia. Ten słoń ma 1 200 000 wa wysokości i 33 głowy.
Głowy zewnętrzne mają obwód 2000 wa, a każda następna głowa jest większa. Głowa w centrum nazywa się „Sudassana”. Jest tronem Indry i mierzy 24 000 wa. Na tej głowie znajduje się pałac wykładany siedmioma różnymi rodzajami kamieni szlachetnych. Każda z 33 głów Erewana ma siedem kłów, każdy długi na 40 000 wa. W każdym kle znajduje się siedem stawów, w każdym stawie rośnie siedem lotosów; każdy lotos ma siedem kwiatów złożonych z siedmiu płatków. Na każdym płatku tańczy siedem bogiń-dewata. Tancerze, muzycy, żony Indry – wszyscy mieszczą się na głowie Sudassana. [gallery link="none" size="full" ids="5605,5606,5607"]
Kiedy idzie się uważnie przez Tajlandię, a zwłaszcza przez Bangkok, wszędzie można zauważyć słonia Erawan.
